MON DAIA
(Modelit te politikanit mashtrues e te korruptuar ekonomikisht e politikisht)
Na i shkoi mendja Mon Daise,
Me iu ba djallit argat
Tuj djerrue me grate e shpise,
Si me gjete nje pune rahat.
E ka ndie eren e mishit
Me i pi langun politikes
Duhet nise si moshe e klyshit
Sillet pshtillet tue mendue
Vetja ne qejf shume i ka hy,
Bash per s'mbarit jam krijue
Shkrrep, ia ban vetit me sy.
Por si tul, i pa kurrize,
Monit ne gjak iu kish ngulite,
Qysh prej moshes me kerthize,
C` ka per t'pjelle e sotmja dite.
Nder keta vellazen te nje gjaku,
Duhet shti thiken mbas shpindes,
Duhet ndare si brien taraku,
Me mbushe planet e Cetines.
Se, asnje si dora jote,
Nuk te kruan per lezet,
Askujte shpellen s`ia germonte
Sikur vellau, vellaut te vet.
Edhe bani nje parti,
Per nevoja te politikes
Ky zanat i preferuar,
Per dashtnoret e karrikes.
Hip n'tribune e ban betimin,
Per sa te jam ne kete detyre,
Gjane ma te shtrejten do ta ruaj,
Do ti ruaj keta dy gisht fytyre,
Po e filloj kete profesion,
Me i sherbye popullit tim,
Nga ai popull gja s' me nda
Mbi flamur ju baj betim.
Sa t'me rrjedhin gjak nder vena,
Ketij guri, e ketij dheu,
Kam me i dalun zot gjithemone,
Siç i doli Skenderbeu.
Ju kam thane me fjaltë e para,
Ket rregjim te korruptuem,
Do e baj me iu trete fara,
Ose me merrni per te shuem!
Tash e mbas male dhe kodra,
Nuk do te thirren me kete emen,
Do te ngrejme gerllata e gropa
Me binde njerzit, te hajne rrenen.
Dhe as lisat shekullore,
Qe bajne hije mbi fisfiriqa
Duhet pre per plan mortor
Me lshue diell per serboviqa.
O ju vellazen edhe motra,
O ju malet e Maleise,
Tash e mbas per cdo nevoje,
Vec i thirrni Mon Daise.
Tash une celesin sa e ndreqa,
Kesaj pune une veç ia kam dale,
Barren shpindet tash ua heqa,
...Çelesi ne xhep e dera ne mal.
Kjo dredhi zanate hajdutesh,
Me mbledhe voten me e shti ne loje,
Si nje femiu kur ia mer buken,
Edhe e len me gishta ne goje.
Keshtu Moni muar perpjeten,
Si rakete prej pozicionit,
Nje nate para.., ne bythe e gjeten
Te nesermen, kulle e Babilonit,
Me keto fjale me kesi guximi,
Me keto teza u vu ne detyre,
Sa ia ndjeu karrikes lezetin,
Nuk vonoi e nderroi fytyre.
Kur nje dite pas disa muajsh,
Sa i mor shendeti mbare,
Me secilin shterngim duarsh,
Kudo hecte n'per pazare.
Ka nise Moni po ban bark,
Ka nise gusha me iu rrite,
Si nje thi qe mbahet n' thark,
I mushet lugu per merite.
Filloi xhepat me i ba koder,
Bark e gushe filluen me iu rrite,
Ngrehi koken , ngrehi skruten,
Njeqind fytyrash per nje dite.
Fjale e bese qe i pat lane peng,
Sic jane lidhe gjithe burrat motit,
Ti nxjerre syte me ia permend,
Me i thane, luejte beses se zotit!
Edhe keshtu... per vete i shkreti,
Don me ba ai histori,
Per pa dijte asgja per veti,
Se dot shkruhet per tradhti.
Tash gjithcka qe e do pushteti,
Gjithesido qe e lype nevoja,
Mon Daia e qet mbi veti,
Kujte ma mire nuk ia leshon goja.
Kete pushtet antishqiptar,
Qe na ndau ne copa copa,
E quan te ndershem ky zagar,
Ia ban lavdin tek Evropa.
Gja s`ka nderrua tash njeqind vjete,
Kur ankonte edhe i madhi Fishte,
Lëpin sahana e ba hyzmet,
E populli zvaraz n`per strenishte.
Rreth nje ashti bajne urish
Turren shoq-per- krye shoqit,
I zë ne kurthe pa djathe pa mish,
E pa ndonje kokerr kollomoqit.
Por..., kur te cofe ai Mon Daia,
kane me e gjuajte bythesh me fshise,
Ne shenje nderimi gjithe shkienia.
Do i lshojne klinat ne gjysemshtize.
(New York, 9 Janar 2014)
